In memorian Henny Westerveld.
Door Paul Korpelshoek
Gedenken doe je met elkaar. Herinneren doe je alleen
Als je mensen van SV Baarn spreekt, van vroeger en van nu, dan heeft iedereen zo zijn eigen verhaal over Henny, maar tegelijk is er ook een rode draad in die verhalen te ontdekken.
Humor
Henny wordt omschreven als een vrolijk mens, een vriendelijke man met humor. Altijd in voor een grap en een grol. Zonder uitzondering ziet iedereen hem als een echte clubman, met het hart op de juiste plek en een voetbaldier pur sang. Maar ook iemand die soms kon mopperen, dan deugde er niks en was vroeger alles beter. Hij was een man van principes, zeer uitgesproken en recht voor zijn raap. Maar als er vervolgens gevraagd werd om bijvoorbeeld de lijnen te trekken, dan ging de knop om en deed hij dat dan ook direct. Zo was hij. Alles voor zijn cluppie. Henny zorgde met zijn inzet en werkzaamheden voor continuïteit bij de club. Voor eeuwig een onbezoldigd vrijwilliger. Het zal niet eenvoudig zijn om als vereniging dit gat op te vullen.
Meer dan 50 jaar lid
Als jongeman was Henny een goede voetballer, bij BVV Baarn en Limvio, maar ging daar verder niet prat op. Hij baalde enorm toen hij noodgedwongen op zijn 28e definitief met voetballen moest stoppen vanwege gescheurde kruisbanden.
Henny heeft zich daarna vele jaren ingezet voor de vereniging, onder andere als leider van het 1e. Zijn contacten met de trainers waren onverminderd goed. Voor de teams die hij begeleidde zorgde hij altijd goed. Als materiaalman bijvoorbeeld, had hij immer de spullen heel goed voor elkaar. Ook bij de Dames 1 toen Ank daar leidster was.
Nooit heeft Henny een bestuursfunctie geambieerd, maar des te meer zette hij zich vol overgave in op het gebied van klussen en uiteraard de kantine.
Hij was lid van de vereniging sinds 1968 en vierde op 1 juni 2018 zijn 50-jarig lidmaatschap.
De fusie in jaren 90, het afscheid van de zaterdagafdeling toen, de perikelen er omheen, dat was moeilijk voor hem. En mede door zijn werk als consul van de KNVB onderhield hij goede contacten bij de buurverenigingen Eemboys en TOV, met de mensen die hij nog van vroeger kende. Hij vond het heel belangrijk dat de onderlinge verhoudingen goed bleven. Dikwijls togen hij en Ank naar de buren om daar een wedstrijdje te kijken of een ‘bakkie doen’.
Tomeloze inzet
Elke dag ging Henny samen met Ank even naar de club. Dan ging hij de vuilnisbakken op het sportpark legen, rotzooi opruimen, schoonmaken, reparaties doen of de velden inspecteren. Je kon hem altijd iets vragen te doen, hij zei nooit nee. Opgeven of stoppen was geen optie, altijd maar doorgaan, zelfs onlangs nog toen het eigenlijk niet meer kon.
Hij zal bij de vereniging als vrijwilliger veruit de meeste vierkante meters met de verfkwast hebben afgelegd… Terecht is hij Lid van Verdienste van SV Baarn.
En dan was er na gedane arbeid steevast een bakkie koffie aan de stamtafel of een biertje aan de bar in de kantine. Dan was er weer die lach en was hij gelukkig.
Een kleurrijk mens, maar toch bescheiden
En zeg je Henny, dan zeg je Ank. Een twee-eenheid. Altijd samen. Ze hielden echt van elkaar, dat zag je aan alles. Waar de een was, was de ander niet ver uit de buurt. Zo ging dat elke dag op de club. Toch was Henny een man die koos voor een rol op de achtergrond, waar Ank meer op de voorgrond trad. Kleurrijk was hij echter wel met zijn uitgesproken mening, maar vanwege zijn vak als schilder hield hij ook veel van kleuren. We zullen hem blijven herinneren als een bescheiden man, een man van doe-maar-gewoon. Henny was puur en onbaatzuchtig. Dat maakt hem een groot mens en…méér dan een clubicoon.
